.ashx)
Referentieniveaus rekenen
Je hebt er vast weleens van gehoord: de referentieniveaus rekenen. In 2009 zijn ze opgesteld door de commissie Meijerink en sinds 2010 wettelijk vastgelegd. De aanleiding destijds was glashelder: het rekenniveau van kinderen in Nederland bleef maar dalen. Om dat tij te keren, zijn concrete doelen geformuleerd om naartoe te werken. De referentieniveaus rekenen omschrijven wat leerlingen moeten kennen en kunnen aan het eind van de basisschool, de middelbare school en het mbo. Overigens zijn er ook referentieniveaus voor taal.
Fundamenteel en streefniveau
Voor rekenen in het basisonderwijs worden twee eindniveaus onderscheiden: het fundamentele niveau (1F) en het streefniveau (1S). Het fundamentele niveau is wat leerlingen aan het eind van de basisschool op zijn minst moeten halen. Dit niveau richt zich op basale kennis en inzichten en is gericht op een meer functionele benadering van rekenen. Het streefniveau is hoger: dit richt zich ook op formeel rekenen en bereidt de leerling voor op de meer abstracte wiskunde.
Let op: als een leerling in groep 7 of 8 op maat- (en dus op 1F-) niveau werkt, wil dat niet zeggen dat hij niet meer kan groeien naar een hoger niveau. Onder andere door te toetsen, kun jij beoordelen of hij meer aankan. Alles telt Q deelt de leerlingen, aan de hand van de toetsresultaten, in op vijf niveaus: 1F-min, 1F, 1S-min, 1S en 1S-plus. Behaalt een leerling die op maatniveau werkt 1S-min? Dat is een signaal: er zit méér in dit kind.
